Wat geven we door, wanneer we het geloof doorgeven?

Op 7 november vieren we de feestdag van de heilige Willibrord, één van de eerste missionarissen die het geloof naar Nederland hebben gebracht. Ziehier zijn standbeeld midden in Utrecht, waar hij de eerste bisschop was.



In deze afbeelding presenteert hij de kerk als een soort cadeau aan dit land. Maar wat geven we werkelijk door, als we het christelijk geloof doorgeven? Toch meer dan een gebouw?

drie dingen
Om hier meer inzicht in te krijgen, kunnen we misschien beter beginnen met de vraag: wat gaf Jezus door? Dat waren ten minste drie dingen. Ten eerste deelde hij mee: zijn boodschap van Gods koninkrijk. God houdt van ons, zei Jezus, en Hij roept ons tot de volheid van leven. Je komt zijn koninkrijk binnen door God en je naaste lief te hebben. “Egoën”, egoistisch doen, zoals mijn kinderen dat noemen, hoort er niet bij.



liefhebben
Ten tweede gaf Jezus zijn voorbeeld. Liefhebben is gemakkelijk en moeilijk tegelijk. Jezus liet zien hoe liefhebben vorm kan krijgen in de menselijke relaties. Hij sprak de waarheid en was trouw. Hij vierde het leven. Hij had oog voor de lijdende mensen om zich heen en ging naar ze toe. Hij sprak ongerechtigheid tegen, ging voor in gebed, deelde brood uit en was bereid om uit liefde heel zijn leven op te offeren.



gave van de Geest
De derde gave van Jezus aan zijn leerlingen was zijn Geest. Hij wist dat de mensheid zonder Hem niet in staat was om een koninkrijk van liefde te bouwen. Daarom heeft Hij zijn blijvende presentie beloofd, wat verwerkelijkt wordt door zijn gave van de heilige Geest. De Geest is diegene die liefde uitstort in ons hart (Romeinen 5,5) en Jezus voortdurend tegenwoordig stelt.

Jezus zelf
Dus: wat christenen werkelijk doorgeven is Jezus zelf. En dat is geen kant en klaar “iets” waarvan wij de bezitters zijn – geen doos waarheden, geen Jezus die zich naar ons schikt. Het is eerder onze participatie in zijn leven. Hij blijft de Heer, degene die het waar maakt. Als zijn leven in ons leeft – en de eerste teken hiervan is de liefde – dan is Hij voor anderen door ons toegankelijk.



levende gemeenschap
Dat symbolische beeld van Willibrord met het kerkgebouw dient dus uitgepakt te worden. Want de Kerk is uiteindelijk geen gebouw, maar een levende gemeenschap. In de rubriek “de voorleeshoek” van deze maand presenteren we een vertaling van een Engels “vingerrijmpje” voor kinderen. Daarin gaan de deuren van de kerk open en worden de mensen zichtbaar. Het zijn de mensen (de wiebelende vingers!) die zorgen er voor dat Jezus liefde voortleeft in onze wereld – door hun aandacht, geduld, liefdadigheid en vergiffenis. Dat zijn we, de vrienden en leerlingen van Hem in deze tijd.

TS

PS: Voor wie meer (veel meer!) wil lezen over het doorgeven van de blijde boodschap in deze tijd is er een nieuw boek verschenen. Dat is De blijde boodschap. Een gids voor verkondiging, van Timothy P. Schilling, redactielid van Geloven thuis en medewerker van het Centrum voor Parochiespiritualiteit. Ga naar www.parochiespiritualiteit.org.