Vakantie-vieren!
God draagt je
Als het zomerzonnetje brandt
ben ik graag aan de waterkant,
met gras en bomen om me heen,
lekker alleen.
Daar ligt mijn bootje in het riet
van wie het écht is, weet ik niet
maar niemand kijkt er ooit naar om,
dus daarom.
Ik pak de rand en stap aan boord
en niemand die me ziet of hoort
het bootje wiebelt als een gek
maar "t is niet lek.
Ik lig hier fijn, mijn ogen dicht
ik voel de zon op mijn gezicht.
Zo mag het altijd zomer zijn
Zo fijn.
Dan roep ik eventjes naar U:
kijk God, in "t riet, hier lig ik nu,
gedragen door een boot van hout,
heel oud.
Misschien bent U gewoon een boot
heel oud, heel veilig en heel groot.
Zo is het, ja, als je "t mij vraagt:
dat God ons draagt.
MdJ
terug naar nieuwspagina
naar: versje " Mijn ster"